گسترش نهضت‌های علوی در زمان امام هادی(ع) صورت گرفت
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از صبح قزوین، امام هادی(ع) در ۱۵ ذی الحجه سال ۲۱۲ هجری قمری در اطراف مدینه در محلی به نام صریا به دنیا آمدند پدرشان حضرت جواد(ع) و نام مادر بزرگوارشان سمانه نام داشت.
ایشان در روایات به ابوالحسن ثالث معروف است امام بعد از شهادت پدرشان در سال ۲۲۰ هجری قمری و در سن ۸ سالگی به مسند امامت نشستند و این دوران ۳۳ سال طول کشید.
حجت الاسلام رضا کاظم لو در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر صبح قزوین، در خصوص زندگی سیاسی – اجتماعی امام هادی(ع) اظهار کرد: بیشترین دوران زندگی امام در زمان متوکل عباسی بود و در این دوران ظلم‌های فراوانی به امام صورت گرفت.
وی در ادامه افزود: در دوران متوکل هیبت و عظمت عباسیان زیر سوال رفت و خوشگذرانی درباریان متوکل زمینه شکسته شدن اقتدار این پادشاه عباسی را فراهم کرد.
این کارشناس دینی ادامه داد: ظلم گسترده و خودکامگی جزء ویژگی‌های حکومت متوکل است و در این دوران شاهد گسترش نهضت‌های علوی بودیم و تلاش حکومت عباسی سرکوب شیعیان علوی با محوریت امامت امام هادی(ع) صورت می‌گرفت.
وی ابراز کرد: دستگاه خلافت عباسی در زمان امام هادی(ع) ضعیف شده بود و علویان با قدرت خود به قیام می‌پرداختند؛ اما اسمی از امام نمی‌بردند زیرا ایشان تحت نظر نظامیان عباسی قرار داشت و با برده شدن اسمی از ایشان جانشان به خطر می‌افتاد.
کاظم لو با بیان اینکه متوکل فردی بسیار کینه جو و اهل سیاست بود، اذعان کرد: متوکل برای زیر نظر داشتن و محدود کردن امام تصمیم به تبعید ایشان از مدینه گرفت؛ زیرا اکثر مردم مدینه پشتیبان امام بودند و وی از این مسئله احساس خطر می‌کرد.
وی بیان کرد: زمانی که فرماندار مدینه نامه‌ای علیه امام هادی(ع) برای متوکل در بغداد نوشت و از اقدامات امام در بین مسلمانان مردم و تشکیل نیروی نظامی سخن به میان آورد نظر متوکل برای تبعید امام به سامرا قوت گرفت.
مدیر حوزه علمیه خواهران قزوین در ادامه افزود: امام با مطلع شدن از این نامه به متوکل اعتراض و حرف‌های فرماندار مدینه را تکذیب می‌کند.
وی ادامه داد: متوکل که فردی سیاستمدار بود از یک سو برای جلب نظر امام فرماندار مدینه را برکنار کرد و از سوی دیگر فردی را مامور به دستگیری و انتقال به سامرا می‌کند.
استاد حوزه علمیه قزوین یادآور شد: امام در سامرا از آزار و اذیت متوکل در امان نبود و ایشان را متهم به ارتباط با ایرانی‌های مسلمان می‌کردند و به تفتیش خانه امام می‌پرداختند.
وی در پایان عنوان کرد: برای زمینه سازی غیبت حضرت حجت(عج) از زمان امام صادق(ع) یک جنبش علمی و فکری شروع شده بود و امام هادی(ع) نیز با فرستادن مبلغ یا نمایندگان خود به شهرهای مختلف، در این خصوص اقدام جدی می‌کردند.
انتهای پیام/